Galit ng Kalikasan: Isang Panawagan para sa Pilipinas
Ang mga kamakailang kalamidad ay nagsisilbing malinaw na paalala ng kapangyarihan at katatagan ng kalikasan, na naghahatid ng isang makapangyarihang mensahe sa mga Pilipino, lalo na sa mga hindi nagmamalasakit sa pangangalaga sa kapaligiran. Ito ay isang panawagan para sa isang bansang nakikipaglaban sa mga bunga ng kapabayaan at katiwalian sa kapaligiran.
Sa loob ng napakatagal na panahon, ang paghahangad ng pakinabang sa ekonomiya ay natabunan ang kahalagahan ng pangangalaga sa ating likas na yaman. Ang laganap na deforestation, na dulot ng ilegal na pagtotroso at hindi napapanatiling mga gawi sa paggamit ng lupa, ay nag-iwan sa ating mga tanawin na mahina sa erosyon at pagbaha. Ang mga sira-sirang kagubatan, na dating tagapag-alaga ng ating mga watershed, ngayon ay nakatayo bilang tahimik na saksi sa ating kahangalan.
Hindi maikakaila ang mga bunga ng ating mga aksyon. Ang pagtaas ng dalas at tindi ng mga baha, landslide, at iba pang natural na sakuna ay patunay sa kawalan ng balanse na ating nilikha. Ang mga pangyayaring ito ay hindi lamang nakakagambala sa mga buhay at kabuhayan kundi inilalantad din ang malalim na pagkakaugat ng mga hindi pagkakapantay-pantay na sumasalot sa ating lipunan.
Bagama't hindi tayo kailangan ng kalikasan para mabuhay, tayo ay hindi mapaghihiwalay na nakaugnay sa kagalingan nito. Ang ating mismong pag-iral ay nakasalalay sa hanging ating nilalanghap, sa tubig na ating iniinom, at sa pagkaing ating kinokonsumo—na pawang mga produkto ng isang malusog at maunlad na ecosystem. Kapag sinisira natin ang kapaligiran, sinisira natin ang ating sariling kaligtasan.
Bukod dito, pinalala ng isyu ng korapsyon ang problema. Ang mga pondong inilaan para sa pangangalaga sa kapaligiran at paghahanda sa sakuna ay kadalasang kinukuha ng mga walang prinsipyong opisyal, na nag-iiwan sa mga komunidad na mahina at walang kakayahang harapin ang mga natural na sakuna. Ang kabalintunaan ay hindi nakaligtaan ng masa na bumoto sa mga opisyal na ito, para lamang makita silang inuuna ang personal na pagpapayaman kaysa sa serbisyo publiko.
Panahon na para sa isang pagbabago ng paradigma. Dapat nating lumayo sa isang kultura ng pagsasamantala at yakapin ang isang pag-iisip ng pangangasiwa. Nangangailangan ito ng isang maraming aspeto na kinabibilangan ng mas mahigpit na mga regulasyon sa kapaligiran, mas malawak na transparency at pananagutan sa pamamahala, at isang panibagong pangako sa mga pagsisikap sa konserbasyon na nakabatay sa komunidad.
Ang landas tungo sa pagpapanatili ay hindi magiging madali, ngunit ito ay isang paglalakbay na dapat nating tahakin kung nais nating masiguro ang isang kinabukasan para sa ating sarili at sa mga susunod na henerasyon. Hayaan ang poot ng kalikasan na magsilbing katalista para sa pagbabago, na nagbibigay-inspirasyon sa atin na maging mas mahusay na mga tagapangasiwa ng ating kapaligiran at mas responsableng mga mamamayan ng ating bansa.
Arsenio Antonio
Mga Proyekto ng ECPP European Community Philippines
https://mybossmedia.com/
